NDRYSHONI JETËN TUAJ ME DASHURI!

Tina Tarner ka pyetur: "Çfarë ka dashuria të bëjë me këtë?" Por nuk e ka dhënë përgjigjen. Shumë do të pyesnin: "Çfarë ka të bëjë dashuria për ta ndryshuar jetën tënde? Çfarë ka dashuria të bëjë me suksesin?" Përgjigjja është: GJITHÇKA! Dashuria ka të bëjë me të çdo gjë, sepse dashuria është ndjenja më e fuqishme në botë. Dashuria ka fuqinë për të shëruar, krijuar dhe për të përtërirë, për të reformuar, për të ndryshuar dhe transformuar. Dashuria shpreson në të gjitha gjërat, i duron të gjithat dhe beson në të gjitha gjërat. Dashuria i pushton të gjitha... dhe dashuria kurrë nuk humb.
Duka Ellington ka thënë se dashuri nuk do të thotë se unë vetëm jam me ty, por se gjithashtu jam për ty sa të jetë jeta! Dhe Martin Luter Kingu Jr. ka thënë: "Urrejtja dhe mëria kurrë nuk mund ta shërojnë sëmundjen e frikës. Vetëm dashuria mund ta bëjë këtë. Urrejtja e paralizon jetën, dashuria e liron atë. Urrejtja e bën lëmsh jetën, dashuria e bën harmonike atë. Urrejtja e nxin jetën, dashuria e ndriçon atë. Kam vendosur që të qëndroj me dashuri, sepse urrejtja është një barrë e rëndë për ta duruar." Pra, siç po e shihni, dashuria, si çdo gjë që e ndryshon jetën tuaj, është një vendim. Dashuria është një zgjedhje që krijon mundësi. Urrejtja është një zgjedhje po ashtu, por që i largon mundësitë.

Lustraxhiu kreativ

Për të qenë të suksesshëm, ju duhet të gjeni mënyra kreative për t'i tejkaluar disa nga pengesat me të cilat do të ndesheni. Duhet të keni imagjinatë. Les Brown tregon për një funksionar që ishte duke shkuar në një mbledhje. Sapo doli nga zyra, iu ofrua një lustraxhi dhe i tha: "Hej, ke këpucë të përlyera. Doni t'ua jap një lustër?" Biznesmeni tha: "Jo, nuk kam kohë". Dhe pas çdo parcele që shkonte, i ofrohej dikush, dhe ky i përgjigjej njësoj: "Jo, nuk kam kohë për t'i lustruar këpucët." Mirëpo, në parcelën shtatë ai kaloi pranë një lustraxhiu i cili po numëronte: "97, 98, 99, 100". Pastaj ai tha: "Zotëri, dukesh njeri me shumë punë, kërkoj falje që po të pengoj. Por, sot është ditëlindja ime dhe kam bërë një premtim se do t'ia lustroj këpucët falas çdo të njëqindtit kalimtar që kalon kah tezga ime, dhe ju jeni ai person! Ju lutem, më lejoni t'jua lustroj këpucët dhe ta përmbush premtimin tim," Biznesmeni u ul dhe lustraxhiu iu përvesh punës dhe punoi pa përtesë. Ai e mori leckën dhe punoi aq shumë saqë i ra djersa nën vetull. Pas lustrës, këpucët dukeshin sikur të ishin blerë atë ditë. Biznesmeni pyeti: "Sa kushton një lustrim këpucës?" Lustraxhiu u përgjigj: "Pesë dollarë, zotëri." Biznesmeni i dha atij dhjetë dhe i tha: "Urime ditëlindjen!" Lustraxhiu ndenji për disa minuta dhe pastaj ia filloi: "97, 98, 99..." Të nderuar lexues, ky tregim na mëson sesi duhet të jemi kreativë dhe ta përdorim zgjuarsinë tonë, sepse shumë herë kjo do të jetë e tërë ajo që kemi. Bëhuni kreativë! Jeta nuk premton asgjë përveç asaj se do të jetë me plot sfida. Megjithatë, kam besim se bëhet pafundësisht e këndshme dhe e lehtë nëse ditën e kaloni me një qëndrim pozitiv. Gjersa e ndiqni ëndrrën tuaj, ju duhet të jeni kreativë, ju duhet të besoni se do të arrini dhe duhet të keni binden se ajo që synoni "është e mundshme", dhe të thoni: "Po, mundem, mundem". Ju keni nevojë për një qëndrim "po mundem", një qëndrim që sjell ndryshime.

Dora e mjeshtrit

Njëherë ishte një ankand që konsiderohej si ankand për gjëra të pavlefshme. Shpallësi i ankandit u ndal tek violina shumë e vjetër dhe e përdorur, me pamje të çuditshme. Ai mori violinën dhe preku telat e saj që lëshuan zëra të çjerrë. E shikoi violinën e vjetër e të pluhurosur, u vrenjt dhe pa kurrfarë entuziazmi dha një çmim: 10 dollarë. Por nuk kishte të interesuar. Pastaj, ai e uli çmimin në 5 dollarë. Prapë nuk kishte përgjigje. Ai vazhdoi ta ulte çmimin gjersa ra në 50 centë. Thoshte: "50 centë, vetëm 50 centë, e di se nuk vlen shumë, por mund ta blini për 50 centë". Në atë moment, një plak me flokë të hirtë dhe me mjekër të gjatë doli para dhe pyeti nëse mund ta mbante violinën. Plaku nxori faculetën dhe fshiu pluhurin nga violina. Me shumë kujdes akordoi telat dhe e vuri violinën e vjetër nën mjekrën e tij dhe filloi t'i binte.
Dhe nga ajo violinë e vjetër erdhën tingujt më të bukur muzikorë që ishin dëgjuar ndonjëherë. Këngë dhe melodi të bukura dilni nga ajo violinë e vjetër dhe e katandisur. Shpallësi i ankandit pastaj pyeti se cili ishte çmimi fillestar. Njëri tha: 100 dollarë. Tjetri: 200, dhe zuri të ngrihej e të ngrihej çmimi e më në fund u shit për 1000 dollarë, Një mijë dollarë për një violinë të vjetër e të katandisur, që pak më parë askush nuk donte ta blinte as për 50 centë. Një gjë e vogël mund të bëhet e madhe kur ajo është në duart e mjeshtrit... Duhet të jemi mjeshtër dhe instrumenti i jetës do të magjeps me tingujt që ka!

Kanibal, t'i tejkalosh pengesat

Kanibali ka qenë një gjeneral, burrë shteti i madh afrikan. Ai ka tejkaluar pengesa të mëdha dhe e ka realizuar të pakalueshmen, sepse ka menduar se mundet, Ai e ka kuptuar se pengesat reale në jetë janë ato që ne ia vëmë vetes. Kanibali ka qenë, nga qyteti i Kartagjenës, armiqtë më të këqij të së cilës kanë qenë romakët. Në vitin 220 para Krishtit filloi një luftë midis Romës dhe Kartagjenës. Trupat e Kanibalit ishin më të pakët në numër dhe kishin më pak armë dhe furnizime sesa armata e madhe romake. Kanibalin nuk e pengonte kjo që të besonte se mund të fitoje, dhe nuk e pengonte që të veprojë bazuar mbi këtë besim. Ai bëri një plan të guximshëm për shpartallimin e romakeve. Duke e ditur se nuk do të fitonte në një konfrontim frontal, vendosi që të bënte të pamundurën: Të sulmonte nga prapa, mbi Alpet. Por thuhej se kjo ishte e pamundur, për shkak se Alpet ishin të pakalueshme. Ai krijoi një strategji sipas të cilës do të përdorte elefantë të mëdhenj për të kaluar mbi Alpe. Ai i mblodhi trupat e tij dhe kaloi mbi Alpe, male që konsideroheshin të pakalueshme, dhe me sukses i shpartalloi romaket. Kështu u bë një nga strategët dhe liderët më të mëdhenj ushtarakë të të gjitha kohëve. Ne ende e përsërisim një nga thëniet e tij klasike: "O gjej një rruge, o hape një!"
Prandaj ndiqni ëndrrat tuaja, madje edhe ato për të cilat njerëzit mund të thonë se është e pamundur të realizohen. Nëse nuk ka rrugë, hape një. Nëse nuk ka shteg, hape një dhe bëhu pionier. Çfarëdo që mendoni se mundeni, do të shihni sesi do të bëhet realitet.

Hasan Hamëzbala